Van veel dingen zou ik willen dat het anders was. Dat het nu al anders was. Dat de kraan dicht was, en ik niet hoef te dweilen.
Maar het is niet anders. Het is zoals het is. Er staan veel kranen open, en het helpt niet om me daartegen te verzetten.
Wie zich verzet tegen de realiteit, verliest.
Zo woon ik in een land waar Geert Wilders in de peilingen de meeste stemmen krijgt, gevolgd door de VVD. Waar we aarzelen om oorlogsvluchtelingen op te vangen. Waar veel banken en multinationals vuile handen maken met schimmige constructies die ten koste gaan van hun klanten, mensenrechten en/of milieu. Waar de meeste referendumstemmers tegen een verdrag met de Oekraïne stemmen, vooral uit ‘protest’ tegen hoe ‘ze’ in Den Haag en Brussel niet naar ‘ons’ luisteren. Waar nog een nieuwe kolencentrale wordt geopend – ondanks de dreiging waar bijvoorbeeld Urgenda ons zo treffend voor waarschuwt (echt een aanrader op YouTube).
Moet je dweilen met de kraan open? Niet dweilen, omdat het hopeloos lijkt? Of juist de kraan dichtdraaien?
Goed nieuws
Het goede nieuws: in de toekomst kan het anders worden. We scheppen zelf de wereld. Dus kunnen we ook een wereld scheppen zoals we wensen. We hebben het zeker niet helemaal in de hand, maar we kunnen doen wat we kunnen doen. Ons hart volgen. Opstaan waar dat past. Doen wat nodig is. Opkomen voor wat waardevol is. Compassie hebben met wie haat zaait.
En onszelf onderzoeken. Ik vraag me bijvoorbeeld af waarom ik zo’n moeite heb met Geert Wilders. Omdat hij mensen uitsluit? Omdat hij wel kritiek heeft, maar zelf geen verantwoordelijkheid neemt? Omdat hij de ‘schuld’ altijd buiten zichzelf legt? Omdat zijn hart zo op slot zit? En dan nog: waarom triggert dat me zo? Ik voel ook wel wat jaloezie: hij kiest een makkelijke weg (anderen verwijten), en wordt daarmee de meest gekozen politicus?! Dat is toch niet eerlijk! Ik voel verontwaardiging. Betekent dat dat ik iets kan leren van Geert Wilders?
Geert
Het is zoals het is.
Geert Wilders bovenaan in de peilingen: daar kan ik niets aan veranderen, maar ik kan wel van hem leren. Op twee manieren. Dat wat me van hem zo tegenstaat, kan ik zelf anders doen. Als ik een conflict heb (privé of in werk), kan ik juist niet de schuld bij de ander leggen. Ik kan juist wel mijn eigen aandeel onderzoeken. En naar het AZC in mijn woonplaats gaan, menselijk contact maken met de asielzoekers, vragen waar ze behoefte aan hebben, iemand te eten uitnodigen. Dat is één manier. En ik kan kijken wat hij beter doet dan ik. Ben ik soms iets té bescheiden, té zelfkritisch, té voorzichtig?
Mag ik misschien iets vaker onderkennen dat een probleem óók ‘de schuld’ is van de ander?
Oekraïne
Dan het protest-nee van het Oekraïne-referendum: ik kan juist wel met mensen in gesprek gaan over de inhoud van het associatieverdrag, en vooral ook begrip tonen dat ze zich door de meeste politici niet gehoord voelen. En anderzijds misschien zelf ook ’s primair reageren.
Green choice
Nieuwe kolencentrale geopend: ik kan juist wel mensen uitnodigen om over te stappen op een 100% groene energieleverancier (- bij deze; zoals Greenchoice: www.greenchoice.nl). En anderzijds niet vergeten om van het goede leven te genieten – ook als dat energie kost.
En-en
Als ik zo mijn eigen ‘middenweg’ bewandel tussen al te streng en onverantwoord, kan ik loslaten dat er iets bepaalds ‘zou moeten’ gebeuren – of niet mag gebeuren. Misschien wordt Geert Wilders wel premier. Misschien blokkeert Nederland wel zeer constructieve kanten van het associatieverdrag met Oekraïne. Misschien gaan de Nederlandse kolencentrales nog helemaal niet dicht, stijgt de temperatuur tot 2100 nog 4 graden en raakt de wereld echt ontwricht. Maar misschien ook wel niet. Misschien komt het allemaal echt nog goed. Want dat kan nog steeds! Zeker als we met elkaar én de kranen dicht doen, én blijven dweilen.
Wat denk jij?
Wat denk jij: gaat het mis? Of komt het goed? – Of is het al goed?